kasia and przemo

Pakujemy się właśnie i za chwilkę wyjeżdżamy:)
Najpierw na kilka dni do przyjaciół z Trójmiasta, a 1-3 maj spędzimy pod znakiem mistrzostw autostopowych z Sopotu do Pragi:)
Także mocno autostopowo przez kilka dni...

Wszem i wobec, oficjalnie i publicznie, urzędowo i formalistycznie możemy również napisać jak najprawdopodobniej:) będzie wyglądał nasz indyjski, ślubny:) wyjazd.
Było dużo opcji, wyjazdy krótsze i bardzo długie, których już prawie byliśmy pewni. Stwierdziliśmy jednak, że to jeszcze nie jest moment na dłuższe wyjazdy, na te przyjdzie jeszcze odpowiednia chwila. Niemniej jednak, do Indii dojedziemy autostopem:):). Między innymi przez nasz ukochany Iran i jesteśmy z tego powodu niesamowicie szczęśliwi:). No, także od lipca nie będzie nas koło trzech miesięcy:)... jeśli wszystko pójdzie tak jak powinno pójść i nic się nie zmieni.
Dość pisania, bo robi się wieczór i trzeba gonić na wylotówkę w północną stronę:).
No to Jalla!

Już od jakiegoś czasu korzystamy z przyjemnego ciepła wiosny i do pracy zasuwamy na rowerach. Przemo 6km, Kasia 7 :). Dla zdrowia, dla przyjemności. A w weekendy po szkole wybieramy się na krótsze i dalsze wypady. Tydzień temu wybraliśmy się do Oławy. Wyszło nam 65km. Wczoraj zrobiliśmy ok. 80km do Trzebnicy i z powrotem, całkiem okrężną drogą.
Dziś Kasia nie może się ruszać, nie może siedzieć :D.



Ach! a razem z wiosną nasze mieszkanko zapełnia się ludźmi!
Najpierw w piątek przyjechała Sonia, którą poznaliśmy w Gdyni [przyjechała z CS do Kini], wraz ze swoimi znajomymi. Została z nami do niedzieli rano. Sonia - niesamowita, kochana osóbka z którą można rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać!
A w niedzielę przyjechały Gosia i Asia z Gdańska. Tzn z Rumii :D. I teraz niestety już pojechały, bo wybierały się w góry i u nas zatrzymały się tylko na noc :(.
Również z dziewczynami super się rozmawiało, rozmawiało, rozmawiało i chciało by się jeszcze i jeszcze. Czas niestety nie pozwalał. O 3 nad ranem stwierdziliśmy, że skoro dziewczyny rano wstają by dalej ruszyć w góry to powinny iść spać. A rano, przy śniadanku też się zasiedzieliśmy i zamiast wyjechać o 10, pojechały o 11, ale od nas w góry bliziutko, więc na pewno dadzą radę jeszcze dziś znaleźć się na szlaku!

A wiecie z czym konfrontacji najbardziej obawia się Przemo w naszym wyjeździe do Indii?
Tysiące kilometrów na stopa, noclegi Bóg wie gdzie, kraje nie wiadomo jakie, a jedyna czego boi się Przemo to.... karaluchy.

Taki mały cytat:). Z pamięci, więc niekoniecznie słowo w słowo:

"Na początku myślałam, że takie duże to jakieś egzotyczne żuki. Ale żuki przecież nie biegają 100km/h."

A u nas wiosna!:)