Zima, zima, zima... znowu o zimie. Lubimy śnieg... Kasia trochę bardziej ode mnie. Bo jeśli chodzi o przyjemności, które ta pora roku oferuje - chyba na tym się kończy.

Żeby chociaż ten śnieg był chwilkę dłużej... ;). Na codzień zimno jest, ciemno, szaro... i jakoś tak mało się dzieje.
I tak jakoś melancholijnie z tego powodu.
Odrobinę się tęskni... właściwie trochę za miłym słońcem na twarzy, trochę za drzewami pełnymi liści, za zielenią trawy.
Ale tak bardzo bardzo to chyba za czymś innym...

Za naszym kciukiem na drodze...

...zastanawiając się czym i z kim przyjdzie nam dziś jechać...

...nie wiedząc gdzie dzisiaj się znajdziemy...

...i nie mając pojęcia gdzie przyjdzie nam spać.

Za drogą - gdzieś tam, w nieznane... - po prostu.


I nachodzi tak zimą sentymentalnie, więc siądziemy czasem i pooglądamy zdjęcia... jak widać.
Nawet nie za bardzo jest jak weekendy zagospodarować, bo zimno i w takiej temperaturze nie za bardzo jest jak spać pod namiotem ;) (wliczając w to fakt, że nasz zatopiono w Sofji...) a i łapanie stopa w takiej temperaturze do najprzyjemniejszych nie należy.
Czyli, że taki sen zimowy i byle do wiosny... ale nie jest znowu tak z naszym podróżowaniem też źle...
Jako, że Ryanair lubi sobie od czasu do czasu promocję machnąć, to my za 4 zł sobie polatamy... i w końcu dotrzemy do Sztokholmu!

Fakt, nie jest to równie porywające co kciuk przy drodze, ale zawsze coś ;>.
Ale najpierw taki dłuuugi tydzień przed nami... i smutek. I łzy.
I tęsknota... ostatni raz, tęsknota.